Judaizm

Gwiazda Dawida – narodowy symbol Izraela

Informacje podstawowe:

Bóg: Jahwe

Świątynia: Synagoga

Święta księga: Talmud i Tora

Czas i miejsce powstania: 1300 r. p.n.e. Starożytny Izrael

Liczba wyznawców: 14,5 mln

Założyciel: Mojżesz

Główne ośrodki wiary: USA i Izrael

Duchowny: rabin

Wyznawcy: Żydzi

Opis:

Religia monoteistyczna, której podstawą jest wiara w jednego Boga (osobowego, niepodzielnego, będącego bytem niematerialnym, bezcielesnym i wiecznym), będącego nie tylko Stwórcą świata, ale także jego stałym „nadzorcą”, czy też „opiekunem”. Bóg ten zawarł z ludem Izraela wieczyste przymierze, obiecując ochronę i pomoc w zamian za podporządkowanie się jego nakazom. Jest religią narodową Żydów. Jest też pierwszą religią abrahamową. Z judaizmu wywodzi się chrześcijaństwo.

Prawo religijne (Halache):

·                     Brit mila – obrzezanie chłopca 8 dni po narodzinach, a następnie nadanie mu imienia

·                     Bar i bat micwa – dziewczynka po ukończeniu 12 lat i chłopiec po ukończeniu 13 uważani są za dorosłych; zewnętrznym wyrazem tego faktu jest wyrecytowanie w świątyni fragmentu Tory przypadającego na dany dzień

·                     Modlitwy – 3 razy dziennie: rano – szachrit, po południu – mincha i wieczorem – maariw; główne składniki modłów to błogosławieństwa Szemone Esre (odmawiane z twarzą zwróconą w kierunku Jerozolimy) i Szema Jisrael („Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym”)

·                     Kontakty międzypłciowe – zakazane jest mężczyznom zwracać uwagę na urodę kobiet, wąchać ich perfum, słuchać ich śpiewu oraz przebywanie dwóch osób różnej płci w zamkniętym pokoju (jichud), z wyjątkiem męża z żoną, rodzica z własnym dzieckiem, osoby dorosłej z dziewczynką do 3 roku życia lub chłopcem do 9 roku życia. Zakazana jest także masturbacja i stosunki homoseksualne

·                     Małżeństwo - bowiązkiem każdego Żyda jest ożenić się i mieć dzieci. Kojarzeniem małżeństw zajmuje się zawodowy swat (szadchan). Jeżeli młodzi godzą się na związek, dochodzi do zaręczyn (tenaim), podczas których ich rodziny ustalają wysokość posagu itp. Przed dniem ślubu pan młody odczytuje w synagodze haftarę Przed ślubem sporządzana jest także ketuba (dowód zawarcia małżeństwa w języku aramejskim). Zwyczajowo młodzi nie widzą się przed ślubem przez tydzień, a w przeddzień zaślubin poszczą. Elementami uroczystości jest wejście młodych pod baldachim (chuppa), wymiana obrączek symbolizująca chęć zawarcia małżeństwa, stłuczenie szklanki (wskazujące na konieczność opłakiwania zburzenia świątyni jerozolimskiej nawet w czasie wielkiej radości), siedem błogosławieństw małżeńskich, odmawianych przez państwo młodych w obecności kworum przynajmniej 10 dorosłych mężczyn-Żydów.

·                     Stosunek do starszych - należy oddawać cześć osobom, które ukończyły 70 lat, a także swoim rodzicom. Nie wolno sprzeciwiać się im, zwracać po imieniu, zawstydzać ich i tracić panowania nad sobą w ich obecności. Dzieci mają obowiązek karmić i ubierać swoich rodziców, wstawać z miejsca, gdy wchodzą i wyrażać się o nich z szacunkiem.

·                     Żywność koszerna – dozwolona do spożycia. W Judaizmie bardzo szczegółowo określone jest co wolno, a czego nie wolno jeść.

·                     Najważniejszymi świętami są: Nowy Rok – Rosz ha-Szana, Dzień Pojednania – Jom Kippur, Święto Namiotów – Sukkot, Chanuka, Purim, Pascha, Zielone Świątki – Szawuot

·                     Śmierć – osoba złożona na łożu śmierci wyznaje swoje grzechy; przeszkadzanie jej jest równe z popełnieniem morderstwa

·                     Szabat – obowiązek święcenia soboty, wynikający z Dziesięciu Przykazań. Zaczyna się w piątek wieczorem (gdyż religijna sobota rozpoczyna się ze zmierzchem) zapaleniem dwóch świec przez panią domu i odmówieniem przez pana domu błogosławieństwa kidusz nad czarą wina. W trakcie szabatu żydowska rodzina spożywa dwa posiłki świąteczne: w wieczór piątkowy oraz w sobotnie południe, w trakcie których śpiewa się hymny szabatowe. Kiedy szabat mija, po nabożeństwie wieczornym obchodzi się ceremonię hawdali, czyli „rozdzielenia”. W trakcie szabatu nie wolno wykonywać codziennych prac oraz niektórych ścieśle określonych czynności.