"Każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi, publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów."

- Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, ONZ, 10 XII 1948


"Wolność religijna stanowi (...) samo serce praw człowieka. Prawo to jest do tego stopnia nienaruszalne, że domaga się nawet uznania wolnej decyzji człowieka o zmianie religii, jeśli nakazuje mu to jego sumienie. Każdy człowiek jest bowiem zobowiązany iść w każdej okoliczności za głosem własnego sumienia i nie może być zmuszany do działania wbrew niemu. Właśnie dlatego nie wolno nikogo nakłaniać siłą do przyjęcia określonej religii, bez względu na okoliczności i motywacje."

- Jan Paweł II

wtorek, 5 czerwca 2012

Wolność religijna #2

Polska przez długi czas była najbardziej tolerancyjnym pod względem religijnym państwem na świecie. Swój początek wolność wyznaniowa w Rzeczpospolitej miała już w 1341 roku, kiedy to król Kazimierz Wielki zagwarantował poszanowanie obrządku wyznawców prawosławia. 30 sierpnia 1356 roku władca zatwierdził tolerancję wobec kultu i zwyczajów Ormian wyznających monofizytyzm. Z biegiem czasu Polska stała się krajem wielonarodowościowym, a co za tym idzie - wieloreligijnym. Swobodą wyznania w Rzeczpospolitej cieszyli się Rusini, Ormianie, Żydzi, Tatarzy oraz Karaimi. Nawet po sekularyzacji luterańskich Prus Książęcych oraz ustanowienia ich lennem Polski wprowadzono poszanowanie dla ich protestanckiego wyznania. W 1573 roku podczas sejmu konwokacyjnego w I Rzeczpospolitej została zawiązana konfederacja warszawska. Był to akt gwarantujący wolność religijną szlachcie polskiej.

Autor: o

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)