Wbrew pozorom, dyskusje i refleksje na temat wolności
religijnej nie są rzeczą nową. Pierwszy edykt na ten temat został wydany już
prawie 1700 lat temu przez Konstantyna Wielkiego oraz Licyniusza w roku 313 w
Mediolanie. Edykt mediolański zaprowadzał wolność wyznania w Cesarstwie
Rzymskim, co umożliwiło żyjącym tam chrześcijanom zakończenie praktykowania
swej wiary w sekrecie.
"Każdy człowiek ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania; prawo to obejmuje swobodę zmiany wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi, publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów."
- Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, ONZ, 10 XII 1948
"Wolność religijna stanowi (...) samo serce praw człowieka. Prawo to jest do tego stopnia nienaruszalne, że domaga się nawet uznania wolnej decyzji człowieka o zmianie religii, jeśli nakazuje mu to jego sumienie. Każdy człowiek jest bowiem zobowiązany iść w każdej okoliczności za głosem własnego sumienia i nie może być zmuszany do działania wbrew niemu. Właśnie dlatego nie wolno nikogo nakłaniać siłą do przyjęcia określonej religii, bez względu na okoliczności i motywacje."
- Jan Paweł II
- Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, ONZ, 10 XII 1948
"Wolność religijna stanowi (...) samo serce praw człowieka. Prawo to jest do tego stopnia nienaruszalne, że domaga się nawet uznania wolnej decyzji człowieka o zmianie religii, jeśli nakazuje mu to jego sumienie. Każdy człowiek jest bowiem zobowiązany iść w każdej okoliczności za głosem własnego sumienia i nie może być zmuszany do działania wbrew niemu. Właśnie dlatego nie wolno nikogo nakłaniać siłą do przyjęcia określonej religii, bez względu na okoliczności i motywacje."
- Jan Paweł II
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz