Konfucjanizm

Bóg: wielu bogów, ale najważniejszym jest Tian (Niebo)

Symbol konfucjanizmu

Świątynia: świątynia

Święta księga: Pięcioksiąg konfucjański

Założyciel oraz czas i miejsce powstania: Konfucjusz V wiek przed naszą erą

Liczba wyznawców: różne dane, niesprecyzowane

Główne ośrodki wiary: głównie Chiny, Korea, ale wyznawcy są też w Wietnamie i Japonii

Konfucjanizm powstał około 500 r. przed naszą erą i związany były z reformatorem religijno- społecznym – Konfucjuszem, który wraz z swoimi uczniami i ich kontynuatorami, uzyskali dominujący wpływ na chińskie życie.

Jest to tradycyjna politeistyczna wiara chińska, wyznawana od pokoleń.
 

Podstawowym założeniem było, że wszystko co się dzieje musi być zgodne z dao (czyli „ładem nieba“). Najwyższym bóstwem jest Tian (Niebo). Istnieje również kult przodków.

Konfucjusz dążył do przywrócenia tradycyjnych „zależności społecznych, które powinny opierać się na 5 związkach zależności:   
1. Dobroć księcia - lojalność poddanego - lojalność i obowiązek

2. Miłość ojca - przywiązanie syna - miłość i posłuszeństwo

3. Życzliwość starszych - szacunek młodszych - starszeństwo i stanowienia wzorca dla młodszego

4. Sprawiedliwość męża - posłuszeństwo kobiety - zobowiązanie i podporządkowanie

5. Wierność przyjaciela - wzajemność przyjaciela - zaufanie.
 

Konfucjonizm zakłada także stworzenie na podstawie 5 zasad (cnót):
1. Ren - humanitarność, "stawanie się osobą"
2. Yi - powinność
3. Li - obyczajność
4. Zhi - wiedza
5. Xin - wierność, "człowiek dotrzymujący słowa"

hierarchii społeczeństwa, w której każdy zajmowałby z góry określone miejsce. Miał być to system etyczny,  który za podstawę i wzór uznawałby rodzinę,a także dobro państwa. Ludzie żyjący zgodnie z nim byli by ludźmi szlachetnymi. Społeczeństwo ukształtowane w ten sposób byłoby tzw „społeczeństwem współpracującym“.

Od XI wieku kształtował się odłam tej religii, zwany neokonfucjanizmem, który dominował w kulturze chińskiej aż do XX wieku- aż do upadku cesarstwa w 1912 roku